หวังดี-พอดี

       
          ความหวังดีนั้นเป็นเรื่องทางใจ หมายความว่า ถ้าใจจริงนั้นจริงใจ ความหวังดีอันนั้นก็เป็นของดีอย่างไม่ต้องสงสัย และควรที่ใครๆ จะมีความปรารถนาดีแก่กันและกัน
          แต่การแสดงความหวังดีนั้นเป็นขั้นที่เลยออกมาจากความหวังดีในใจเฉยๆ  คือออกมาเป็นคำพูดบ้าง การกระทำบ้าง มีคนรับรู้ มีคนได้รับผลจากคำพูดและการกระทำนั้นๆ  การวัดคุณค่าของมัน จึงดูแต่ทางใจไม่ได้


          โดยเจตนาทั่วไปของความหวังดี คืออยากให้คนอื่นได้ดีหนึ่ง กับอยากให้คนอื่นพ้นจากสิ่งไม่ดีอีกอย่างหนึ่ง และโดยองค์ประกอบของมิตรแท้ก็พึงเป็นอย่างนี้ เช่นแนะในสิ่งที่เป็นประโยชน์ ห้ามปรามในสิ่งที่เป็นโทษ  ไม่ใช่คอยแต่จะเออๆ ออๆ หรือสนับสนุนให้เพื่อนลงเหวอย่างมิตรปฏิรูปก์


          ปัญหามีว่า เนื่องจากค่านิยมของคนเราไม่เหมือนกันเป๊ะๆ บางอย่างเราว่าดี เขาว่าไม่ดี บางอย่างเราว่าไม่ดี เขาว่าดี เป็นต้น  ถ้าเช่นนั้นจะเอาอะไรมาตัดสิน...


          ปัญหายังซ้อนทับอีกชั้นหนึ่งว่า โดยทั่วไปอีกล่ะ : ) คนเรามักจะถือตัวว่ารู้ดีรู้จริงกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง แม้จะไม่ทุกเรื่อง แต่อย่างน้อยก็ในสิ่งที่คิดว่าตนเองรู้ เช่น ผู้ใหญ่ก็ว่าตนอาบน้ำร้อนมาก่อนมีประสบการณ์มาแล้ว เด็กก็ว่าผู้ใหญ่ล้าหลังไม่ทันปัจจุบัน เป็นต้น


          เมื่อบวกกับความหวังดีที่กระตุ้นในใจ จึงอาจจะเกิดพฤติกรรมที่เรียกว่า เข้าไปแทรกแซง ชักนำจนถึงฉุดลาก ตักเตือนจนถึงขัดขวาง แล้วแต่ระดับการถือวิสาสะของผู้หวังดีนั้นๆ  ซึ่งถ้าผู้ได้รับความหวังดีนั้นมีมุมมองไม่เห็นด้วยตามที่กล่าวข้างต้น ก็อาจจะเกิดความอึดอัดน้อยๆ จนถึงขัดใจกันมากๆ ได้


          ตอนนี้ก็มีสองจุด คือ 'ดี' ตามมุมมองของคนหวังดีนั้น ดีจริงหรือไม่? กับวิธีัการแสดงความหวังดีของคนหวังดีนั้น ได้ผลตามหวังหรือยิ่งผลักให้อีกฝ่ายออกห่างมากกว่าเดิมอีก


          ที่กล่าวมานี้ ไม่ใ่ช่ว่าการเข้าไปแทรกแซงเป็นต้นนี้ ไม่ควรทำทุกกรณี ไม่อย่างนั้นคงไม่มีนักเรียนที่ได้ดีเพราะโดนครูตีครูด่า แต่ในทางกลับกัน กรณีที่พ่อแม่บังคับลูกให้เรียนในสาขาที่พ่อแม่ชอบ (แต่ลูกเกลียด) ก็เป็นอีกด้านหนึ่งที่ไม่ควรมองผ่าน


          แล้วความพอดีควรอยู่ตรงไหนนะ?
**********************************


หมายเหตุ แรงบันดาลใจของบทความนี้
เนื่องจากวันนี้ คนเขียนเพิ่งเซ็งเพราะโดนคนอื่นหวังดีเข้าให้ -__-"
นึกในใจว่า "แกหวังดีทีไร ฉันซวยทุกที"
(ที่จริงก็ไม่ทุำกทีหรอก แต่ถ้าไม่เวอร์นิดๆ จะไม่ได้อารมณ์)  : )     

เลยมานึกถึงรายละเอียดของความหวังดีขึ้นมา
พอนึกไปๆ ก็เลยนึกเป็นเรื่องเป็นราวเลย 55...

ก็เลยมีเรื่องมาให้อัพเดพบล็อกตัวเองนิดหน่อย

ช่วงนี้เจ้าของบล็อกติดเกมงอมแงม เลยไม่ค่อยได้เล่นเนต แหะๆ __/\__

ไฮกุ (หรือเปล่าก็ไม่รู้)

"โทรศัพท์บนโต๊ะ
ชายชรานั่งเหม่อใจลอย
ทั้งห้องเงียบสงัด"

"กระต่ายนอนหลับปุ๋ย
เต่าคลานต้วมเตี้ยมผ่านไป
เส้นชัยอยู่ข้างหน้า"

"นกน้อยบนยอดไม้
เด็กน้อยเล็งง้างหนังสติ๊ก
การบ้านกองบนโต๊ะ"

"ลมเอื่อยโชยสบาย
เสียงน้ำรินไหลเสนาะหู
อ่านกลอนใต้ร่มไม้"

"เจ้าหญิงหลับนิ่งนาน
คอยเจ้าชายมอบจุมพิตปลุก
เธอไม่ได้แปรงฟัน"

"ต้นเดือนผ่านไปไว
ปลายเดือนอ่อยอิ่งไม่พ้นง่าย
นาฬิกาเที่ยงตรง"

*****************************************************

          เพิ่งรู้จักกลอนที่เรียกว่า 'ไฮกุ' จากพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง

นั่งว่างๆ เลยนึกครึ้มๆ อยากแต่งมั่ง อันที่จริงแล้วมั่วๆ เอามากกว่า อิอิ : )

เพราะยังไม่ทำความเข้าใจหลักเกณฑ์กะที่มาที่ไปของมันสักเท่าไร

          ไหนๆ ก็แต่งแล้ว บล็อกก็ไม่ได้อัพซะนาน เลยเอามาลงบล็อกซะเลย 

ถึงจะขี้เหร่ไปหน่อย แต่เราไม่อายอยู่แล้วนี่นา 555

03/12/09
**************************************************

"รถตู้แล่นผ่านไป

หญิงสาวถูกจับมัดในนั้น

ไม่มีคนมองเห็น"

"งานวัดคนคับคั่ง

บรรยากาศครึกครื้นจอแจ

พระทรงฌานในกุฏิ"

"ไก่ขันเสียงเจื้อยแจ้ว

แสงแรกเช้าลอดเข้าห้อง

ฉันซุกใต้ผ้าห่ม"

"เปิดทีวีดูข่าว

ถ้วยกาแฟวางอยู่บนโต๊ะ

คนหลับบนโซฟา"

"หน้ากระดาษว่างเปล่า

ดินสอถูกวางไว้ใกล้ๆ

จิบชาริมหน้าต่าง"

"ขยับนั่งหลังตรง

สูดหายใจเข้าออกช้่าๆ

ไม่รับรู้โลกหล้า"

"เดินทอดน่องริมทาง

ผู้คนขวักไขว่รอบๆ กาย

ใจอยู่กับยกย่าง"

****************************************************

          ติดลมจากเมื่อวาน สนุกดีแฮะ อิอิ : ) เสียแต่ว่าบางทีตัวเองอ่านเองยังรู้สึกว่าไม่เป็นกลอนเท่าไร

เหมือนจับคำมาเรียงๆ กันให้ครบๆ พยางค์มากกว่า จะขึ้นหน้าใหม่ก็ขี้เกียจ จับใส่รวมกะของเดิมนี่แหละ

04/12/09

****************************************